Pashto Poetry Text
Pashto Poetry Often Celebrates Themes Of Love, Bravery, And Devotion To One’s Land And Culture.
چې د خپل وطن لپاره ځان قربان کړي
هغه د پښتون د ژوند ریښتونی داستان وي
ستا د مینې غزلونه مې له زړه نه دي وتلي
د خپل ژوند هره سندره ستا په نوم ده
د پښتو ژبه مې د زړه آواز دی
هر پښتون یې د خپلې مینې راز دی
ستا د خندا نه مې ژوند ته هیله پیدا شي
ستا یادونه مې تل د زړګي قرار شي
چې پښتون د خپل حق خبره وکړي
داسې ښکاري لکه غرونه چې غږ کوي
د دې خاورې هر ګل مې په وینو خړوب کړی
زما د ژوند هره شېبه په پښتو سره جوړه ده
ستا د سترګو په نظر کې زه ورک یمه
ستا یادونه مې د ژوند ستوري جوړوي
چې پښتون خپله خبره وکړي
بیا تر مرګه پرې ولاړ پاتې کېږي
د باران څاڅکي د دعا په څیر ښکاري
ستا یادونه مې د زړه باران جوړوي
د دې خاورې هره تیږه د زړه یوه ټوټه ده
د خپل وطن سره مې مینه بې حسابه ده
غره ته لاړ شه او خپل غیرت تازه کړه
د دې نړۍ د مصلحتونو نه ځان وباسه
ستا د مینې دا داستان مې د زړه سره دی
ستا په نازونو کې مې ژوند تیر کړی
چې پښتون خپله خوله خلاصه کړي
حقیقتونه د زړونو نه را باسي
ستا د خندا خندا مې ارام راوړي
ستا په غم کې مې زړه تل دردوینه کوي
د غیرت میدان دی، ډار پکې نه کېږي
دا د پښتون خاوره ده، دروغ پکې نه کېږي
ما په خپله مځکه همیشه مینه کړې
هره تیږه مې د زړه په وینو مینځلې
ستا د سترګو تور ته قسم دی
زما د ژوند هر ارمان ته قسم دی
خدایه د دې سپیرې خاورې سکون ورکړې
د پښتون زړه ته دې ارام او سکون ورکړې
ستا د مینې ګلابونه مې په لاس کې دي
د دې ګلابونو عطر مې په یادونو کې دي
چې د خپل پښتونولي نه انکار وکړي
هغه ته ژوند په جهان کې بې معنی دی
د پښتو مینه مې زړه کې ژوندۍ ده
دا ژبه زما د پښتون افتخار ده
ستا د زلفو په تارونو کې بند یمه
له خپل قید نه مې ازاد کړه جانانه
چې د غرو لاره هواره کړې نه وي
ملنګان کله هم ښکته غره نه ځي
ستا په یادونو کې مې ژوند تیر کړی
ما د دردونو سره مینه کړې